Drago Kekanović, pripovedač, romansijer, dramski pisac i scenarista, rođen je 1947. u Bratuljevcima kod (Slavonske) Požege. Školovao se u Požegi i Osijeku. Na Filozofskom fakultetu u Zagrebu diplomirao je Jugoslavenske jezike i književnosti, te Komparativnu književnost. U Poletu i Studentskom listu uređivao je prozu, jedan je od osnivača pozorišnog časopisa Prolog, te urednik i priređivač izdanja u Srpskom kulturnom društvu „Prosvjeta“. Četvrt veka je radio kao urednik u Dramskom programu Televizije Zagreb, kasnije Hrvatske radio-televizije.
Objavio je sledeće knjige: Svjetlost šuma, pesme, Centar za kulturu, Osijek, 1965; Mehanika noći, spisi, priče, Razlog, Zagreb, 1971; Večera na verandi, pripovetke, Naprijed, Zagreb, 1975; Ledena šuma i druge kratke priče, CCD, Zagreb, 1975; Potomak sjena, roman, Naprijed, Zagreb, 1978; Ivanjska noć, roman, BIGZ, Beograd, 1985; Panonski diptih, dve pripovesti, „August Cesarec“, Zagreb, 1990; Riblja staza, roman, Kairos, Sremski Karlovci, 1997; Američki sladoled, roman, SKD „Prosvjeta“, Zagreb, 1998; Na nebu, priče, Kairos, Sremski Karlovci, 2002; Veprovo srce, roman, SKZ, Beograd, 2012; Usvojenje, priče, Kairos, Sremski Karlovci, 2013; Privrženost, roman, SKD „Prosvjeta“, Zagreb, 2021.
Dobitnik je sledećih nagrada: „Sedam sekretara SKOJ-a“ (za knjigu Mehanika noći, spisi, 1971), lista Oslobođenje (za kratku priču, 1975), lista Politika (za kratku priču, 1975), lista Mladost (za Večeru na verandi, 1976), „Vladimir Nazor“ (godišnja nagrada za Potomak sjena, 1978), „Sava Mrkalj“ (za doprinos kulturi Srba u Republici Hrvatskoj, 2012). Za roman Veprovo srce dobio je nagrade: „Svetozar Ćorović“, „Vitalova knjiga godine“ (2013), „Borisav Stanković“ (2013), „Dušan Vasiljev“ (2013), „Branko Ćopić“ (2013). Za knjigu priča Usvojenje dobio je nagrade: „Grigorije Božović“ (2014), „Danko Popović“ (2014) i „Andrićevu nagradu“ (2014). Prvi je dobitnik nagrade „Beogradski pobednik“ za roman Privrženost.
26.05.14 Dnevnik - Novine i časopisi
Traganje za Identitetom
„Usvojenje“ Drago Kekanović
U izdanju „Kairosa“ pojavila se zbirka pripovedaka „Usvojenje“ koju potpisuje Drago Kekanović, književnik koji živi u Hrvatskoj, pisac koji je svoj poetički put počeo kao „borhesovac“, zajedno sa Horozovićem, Pavličićem i Tribusonom, između ostalih, da bi, tokom decenija, preko neizbežne (matavuljske?) tradicije, dosegao pripovednu strategiju koja, mešajući spomenute uticaje, manifestuje individualni stil najzad dosegnutih tema, motiva i jezika: prisetimo se samo ubedljivog, sjajno smišljenog i ispisanog romana „Veprovo srce“ koji je pokupio čitav niz uglednih književnih nagrada („Svetozar Ćorović“, Vitalova nagrada za knjigu godine, „Borisav Stanković“, „Dušan Vasiljev“, „Branko Ćopić“).
Sazdana od priča pisanih u različitim vremenskim periodima, zbirka „Usvojenje“ pokazuje i potvrđuje put sazrevanja proznog pisca čiji junaci, zajedno sa autorom, pokušavaju da dosegnu kako odgovore na pitanja o smislu života, tako i one odgovore koji se tiču detektovanja i analize jednog istorijskog trenutka, dakle, tekuće istorije, odnosno pogleda na određeno razdoblje zahvatajući kote koje možemo imenovati kao „žena“, „lipanjska gibanja“, „pisanje“, „spisateljska blokada“ itd. Definitivno, priznajemo, uvereni, i mi smo junaci koji se ne snalaze u svom vremenu... Dobar deo događaja odvija se u Zagrebu, sve sa glavnim trgom oko koga su smeštene kavane i kafići u kojima junaci sede uz gemišt i fino zavijene cigarete, u pokušaju da dopru do spisateljskog, ali i nacionalnog identiteta.
Pojavljuje se tu i Bruno Šulc, raznolika snoviđenja, kontrolisane (ne)moguće situacije („Sestra mog prijatelja farba bradavice“) ali i, u diskretnom nanosu, uverljiva slika o statusu Srba koji žive u Hrvatskoj u vreme poslednjeg, poprilično šizofrenog rata.
Đorđe Pisarev
