Gordana Smuđa je dramaturg, prevodilac i pisac. Diplomirala je dramaturgiju na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu. Bila je saradnik u nizu medijskih i marketing kuća, dramaturg i izvođač više predstava u zemlji i inostranstvu (Egipat, Nemačka), saradnik časopisa „Vreme“, „Status”, „Ludus“, „Povelja”, „Pozorišne novine”, „Marketing Srbija”, „Crta”, dnevnih novina „Politika”, „Danas” i „Večernje novosti”, a godinama je radila kao programski urednik, selektor, PR, producent i direktor kreativnih kampanja Festivala dugometražnog dokumentarnog filma.
Autor je nagrađivanih pozorišnih i radio drama (Nagrada Radio Beograda za najbolju originalnu radio dramu, 2014.), scenarija, eseja i teorijskih radova o filmu i pozorištu.
Član je Udruženja dramskih umetnika Srbije i Udruženja književnika Srbije.
24.06.05 Pobjeda
Urbana komunikacija
Sociologija, Slobodan Vukićević
Ozbiljnim naučnim pristupom i metodološkom preciznošću koji su uočljivi u postupku izrade ove knjige, dr Slobodan Vukićević se još jednom stručnoj i građanskoj javnosti predstavlja kao reprezentativni baštinik avangardne sociološke misli. Misaona britkost njegove idejne disperzije, uz preciznu artikulaciju filozofskih pretpostavki i temeljnih pojmova sociologije, iznova potvrđuje autorove kreativne domete koje suptilno i nenametljivo nekoliko decenija prezentuje crnogorskoj i široj javnosti. To, pored ostalog, u ovoj knjizi potvrđuje i raznovrsnošću tematskog opsega, pronicljivošću i dubinom uvida, te ekonomičnošću stila neuobičajenom za ovu vrstu naučnog izraza.
Umna i precizna elaboracija temeljnih socioloških pojmova kod Vukićevića imaju konstantu i kontinuitet prepoznatog naučnog koda. Njegov naučni i misaoni trud ovdje se ispoljava i u fragmentarnom doprinosu, što dodatno snaži svojevrstan simbiotički odnos filozofskih pretpostavki i temeljnih pojmova sociološke nauke. Taj odnos ima problemsku širinu i visoke estetske domete, što samu materiju istovremeno čini i dinamičnom i elastičnom. Pri tom čitava “građa” ima strogu teoretsku i naučnu poziciju, kao čvrsti logički i logistički diskurs. I dodatno, analitičku konzistentnost problemskog punkta Vukićević sistematski gradi na visokim i prepoznatim standardima naučne misli. To sve skupa snaži kulturu razumijevanja ključnih termina knjige, njenog temata i na njemu sazdanog razvoja autorove misli. Stil, tematske, filozofske, sociološke i druge relacije pružaju čitaocu razuđenu i transparentnu skalu percepcije, koja iznova komunicira sa našom stvarnošću i izazovima današnjice koje na osoben način autor analizira, problemski i društveno locira, ostavljajući čitaocu nužan prostor za dodatno preispitivanje optike mogućeg i stvarnog. Podtekst rukopisa nam na taj način sugeriše dijalošku formu koja je očekivana na relaciji čovjek- društvo, ako se želi potpun uvid u odgovore koje nam knjiga nudi.
Pokretanjem novih savremenih tema kao što su pitanje roda, sociologije vremena, socijalne ekologije, sociološke futurologije, globalizacije i slično, autor približava i rasvjetljava aktuelno i progresivno, dajući tekstu potrebnu dimenziju održivosti, koja ga preporučuje za moderni dijalog. Zato, između ostalog, Vukićevićeva knjiga umnogome nadrasta “gabarite” uybenika, ona se bez dvojbe preporučuje kao štivo potrebe i knjiga komunikacije sa urbanitetom današnjice. Vrijeme modernosti iznova preispituje i oblikuje čovjekovu stajnu tačku u društvu, ne ostavljajući prostor za kašnjenja i naknadna tumačenja. Na relaciji saznanja o čovjeku i društvu, te kategoriji promjena, autor metodološki jasnim čini i predstavlja vrijeme kao sociološku kategoriju. Ako hoćemo biti u vremenu i živjeti sa vremenom i dodatno biti savremenik našeg vremena, nužno je imati uvid u ono dijalektičko polje koje autor kroz prizmu sociološke ontike i sociološke ontologije analizira. U krajnjem, razumijevanje i samorazumijevanje u vremenu i prostoru jeste imperativ vremena modernosti. Zapostavljanje ove nužnosti i značenjskog tumačenja vremena nosi svojevrsnost rizika i njemu pratećih posljedica. Finalno, fenomen identiteta bez ravni vremena (naravno i prostora) se ne može u punoći izraza objektivizirati i razumjeti. To su sve nužne naučne pretpostavke koje nam Vukićević približava na jasan način, nudeći nam onaj prostor koji moramo da sami savladamo, ukoliko želimo da imamo novo i moderno čitanje vremena i prostora. Uostalom, stara, arhaična, paušalna i pojednostavljena “čitanja” ovih fenomena često su dovodili do ekspanzije problemskog snopa negativnih konotacija. Za očekivati je da čitalac ovog rukopisa ima “čitavo vrijeme” na umu svoje raspoloživo “čitavo vrijeme”, a da pritom ne zaboravi ukupno ”čitavo vrijeme”, ako hoće da dokuči neko novo vrijeme. Naučna pozicioniranost ovih (i ne samo ovih) fenomena ovoj knjizi daje prijeko potrebnu aromu savremenosti. Analiza sopstvenog iskustvenog vremena i nas u njemu to će nam, nadam se, i potvrditi.
Autorova sistematičnost i naučna fundiranos
Uvažavajući prostor, ovom prilikom nije moguće praviti širu eksplikaciju sadržaja i svih segmenata knjige. No, jasno je da koncepcija knjige i autorski senzibilitet pristupa društvenim fenomenima optiraju onu vrstu naučne odgovornosti, prijeko potrebnu za karakter, sadržaj i “brzinu kretanja” naznačenih pitanja. Ukoliko u fragmentarnom pristupu i nekom od ovih fenomena, nađemo VRIJEME i PROSTOR za samopropitivanje i samopreispitivanje, onda je očigledno da je nužnost i mjerljivost spoznaje društvene stvarnosti potrebna jedinica individualnog aktivizma. Uostalom, hiperpokretljivost socijalne zbilje to danas i zahtijeva. A pošto je ova knjiga kao živ organizam u kretanju, na čitaocu je da prepozna njene magistralne pravce. Autorova sistematičnost i naučna fundiranost pri tom i te kako olakšavaju apsolviranje predmetnog konteksta društvene mape.
Željko Rutović
