Alojzije Stepinac između emocija i činjenica

u, njenom autoru preostaje da se nada da će budućnost omogućiti da nova, dobrobitnija zbilja ukrasi odnose ne samo između naroda posejanih na jugoistoku Evrope, odnosno Katoličke crkve i Pravoslavne crkve, na korist opštečovečanskog. Drukčije rečeno, na punoći vremena je da i uz pomoć naše knjige pobedi sve koji se na mnogolike načine trude da do toga ne dođe. Jedan od puteva je i usvajanje pouke Hristove priče o trunu i brvnu, bez koje je nemoguće postići katarzu, kao preduslovu i za iskren/plemenit zagrljaj s Drugima. Smeli teolozi bi možda rekli da je upravo to polazna stepenica ka Bogu.
Kada je reč o tumačima istorije, našu knjigu treba prihvatiti kao put ka onome što je najbliže Istini, s podrazumevajućim dostojnim odnosom i prema Sopstvu i prema Drugima.