Druga knjiga J. Kordisa u izdanju „Kalenića“ (biblioteka „Zograf“) pokušava da odgovori na sledeća pitanja:
Da li se može učiti vizantijski živopis? Da li je to umetnost koja u sebi sadrži likovne zakone i umetnička načela koja bi, dalje, mogla da se saopšte nekome ko bi imao želju da nauči ovu sveštenu umetnost slikanja ikona? I još više od toga: odakle bi trebalo da započne neko ko bi želeo da razume princip (?????) vizantijskog živopisa, da li od njegovog crteža ili kolorita?
Na sva ova pitanja odgo
vor je, prema Koridisu, težak, jer „umetnost ikonopisa, makar na način na koji se razvijala u Vizantiji, poseduje karakteristike slikarskog sistema sa sopstvenom likovnom filosofijom (bogoslovljem), i sopstvenim likovnim vrednostima, kao i nezavisnost u raznovrsnosti stilskih propozicija koje su prezentovali vizantijski majstori“. Odgovore otežava i to što je „umetnost ikonopisanja bogonadahnuta umetnost, zbog toga što se ruka ikonopisca pokreće sviše, i jer je izvanrednost koju su dostigli slikari svetopisa svih epoha plod Svetog Duha“.
Ostali naslovi koji sadrže ključne reči: Pravoslavna ikonografija , Ikonopisanje , Ikone
Ostali naslovi iz oblasti: Religija i teologija
Izdavač: Kalenić - Izdavačka ustanova Eparhije šumadijske; 2009; ćirilica; 24 cm; 112 str.; 978-86-84183-31-8;
