ZENI LEBL rodjena je 20. juna 1927. godine u Aleksincu. Od 1933. godine zivela je u Beogradu, gde je zavrsila osnovnu skolu i nizu gimnaziju. Uoci odvodjenja jevrejskih zena i dece u logor na Sajmistu pobegla je u Nis i pod laznim imenom zivela kod Jelene Glavaski, svoje nekadasnje vaspitacice iz decjeg vrtica. Zbog ilegalnog rada obe su uhapsene 22. februara 1943. godine. Dok je njena spasiteljica odvedena u logor i kasnije streljana, ona je kao maloletna oterana na rad u Rajhu, pa i tamo uhapsena. Oslobodjena je iz berlinskog Gestapoa 28. aprila 1945. godine. Po povratku u Beograd zavrsila je gimanziju i studirala pravo i Novinarsko-diplomatsku visoku skolu. U isto vreme radila je kao saradnik ""Politike"". Posto je aprila 1949. godine ispricala vic o ""ljubicici beloj"", uhapsena je zbog ""kleveta protiv naroda i drzave"" i ""kaznjena administrativno-prinudnom merom drustveno-korisnog rada sa lisenjem slobode u trajanju od godinu dana"". Posle dve i po godine logora u Ramskom ritu, Zabeli, na Grguru I, Grguru II i Golom otoku pomilovana je. Septembra 1954. godine iselila se u Israel. Posvetila se istrazivanju istorije Jevreja na tlu bivse Jugoslavije, narocito u Srbiji i Makedoniji, delimicno i u okviru Istorijskog odbora Udruzenja Jevreja iz bivse Jugoslavije u Israelu.

Ovo je sesnaesta knjiga Zeni Lebl, a deveta na srpskom jeziku.

Prethodile su joj:

Plima i slom, iz istorije Jevreja Vardarske Makedonije
Ljubicica bela, vic dug dve i po godine
Jevrejske knjige stampane u Beogradu 1837-1905.
Dnevnik jedne Judite, Beograd 1941.
Jevreji u Pirotu
Jerusalimski muftija
Do ""konacnog resenja"" – Jevreji u Beogradu 1521-1942.
Do ""konacnog resenja"" – Jevreji u Srbiji
Hadz-Amin i Berlin

Na hebrejskom i/ili dvojezicno objavila je osam knjiga i desetine clanaka u knjizevnim i istorijskim casopisima.
Bavi se i prevodjenjem israelskih pisaca i pesnika sa hebrejskog na srpski jezik.
Dobitnik je dvadeset i dve nagrade za naucne i knjizevne radove na anonimnim konkursima Saveza jevrejskih opstina Jugoslavije.