Srpskovizantijsko nasleđe u srpskom posleratnom modernizmu

Vasko Popa, Miodrag Pavlović, Ljubomir Simović, Ivan V. Lalić

Izdavač: Institut za književnost i umetnost

"U istoriji srpske književnosti jedna od osnovnih klasifikacija jeste podela na staru, narodnu i novu književnost. Ovi zaokruženi korpusi razlikuju se međusobno ne samo po poetičkim i formalno-tehničkim osobenostima već i po vremenu javljanja i delovanja u srpskoj kulturnoj istoriji. Dakle, srednjovekovna, narodna i nova književnost ne čine samo tri vida književnog stvaranja nego i osnovne književne epohe srpske kulture. Svaka od ove tri oblasti odlikuje se specifičnim poetičkim pretpostavkama proisteklim iz osobenog shvatanja prirode, smisla i funkcije književnog stvaranja, kao i odgovarajućim načinima nastajanja, prenošenja i čuvanja književnog teksta. Iako se stara, fol

klorna i nova književnost posmatraju kao autonomne oblasti i autohtone forme književnog stvaralaštva, te se i izučavaju kao zasebne celine, one za istoriju književnosti predstavljaju tri konkretizacije jedinstvenog duhovnog i poetičkog toka srpske književnosti. U proučavanju istorije srpske književnosti, pored svih posebnosti stare, folklorne i nove književnosti, ističu se veze i uticaji između ova tri vida srpskog književnog stvaralaštva. Tri zasebne forme književnog stvaranja integralna istorija književnosti posmatra kao delove jedinstvene celine srpske književnosti..."
Preuzeto iz autorovih Uvodnih razmatranja

2017; Broširani povez; ćirilica; 21 cm; 379 str.; 978-86-7095-233-1;