Ivan V. Lalić (1931–1996) rođen u Beogradu, završio osnovnu školu u rodnom gradu, gimanziju i Pravni fakultet u Zagrebu 1955. godine. Pesnik, prevodilac sa francuskog, engleskog i nemačkog jezika i autor knjiga eseja o svetskoj i srpskoj poeziji. Radio je na mestu urednika u izdavačkim kućama Prosveta i Nolit, uređivao časopis „Književnost“ sa Svetlanom Velmar Janković i Zoranom Mišićem. Jedan od najuticajnijih pesnika, poliglota i intelektualaca druge polovine HH veka u srpskoj književnosti i kulturi.
Objavio je jedanaest pesničkih knjiga i nekoliko izbora pesama „Vreme, vatre, vrtovi“ (1961), u kojima je sabrao prvih pet pesničkih knjiga („Bivši dečak“ 1955, „Vetrovito proleće“ 1956, „Velika vrata mora“ 1958, „Melisa“ 1959, „Argonauti i druge pesme“ 1961), „Čin“ (1963), „Krug“ (1968), „Izabrane i nove pesme“ (1968), „Smetnje na vezama“ (1975), „Strasna mera“ (1984), „O delima ljubavi ili Vizantija“ (1988), „Pismo“ (1992), „Četiri kanona“ (1996). Preveo je i priredio „Antologiju novije francuske lirike“ (1966), „Antologiju moderne američke poezije“ (1972) sa Brankom Lalić i „Antologiju nemačke lirike XX veka“ sa Branimirom Živojinovićem (1976), „Antologiju engleske poezije 1945–1990“ (Srba Mitrović i drugi, 1992), „Antologiju američke poezije 1945–1992“ (Srba Mitrović i drugi, 1994). Dobitnik je najznačajnijih nagrada za poeziju u Jugoslaviji i Srbiji (Zmajeva nagrada, Nagrade „Branko Miljković“, „Stanislav Vinaver“, „Vasko Popa“, „Meša Selimović“, „Braća Micić“, Nolitova nagrada, Oktobarska nagrada, Žička hrisovulja, „Miloš Đurić“ za prevodilaštvo, Račanske povelje, Vitalove nagrade „Zlatni suncokret“ i međunarodnih u Italiji 1995. Rosone d’Oro, Velike Bazjaške povelje u Rumuniji i drugih). Zbirke su mu prevedene na engleski, francuski, italijanski, španski i druge jezike, zastupljen u najuticajnijim antologijama srpske i jugoslovenske poezije na stranim jezicima.