Paši, rođenoj Šabanović, i Aliji Selimoviću iz Tuzle, 26. aprila 1910. godine rodio se sin. Dali su mu ime Mehmed i niko tada nije bio svestan da će ovaj mališan jednog dana postati jedan od najpoznatijih jugoslovenskih pisaca, poznat pod imenom Meša Selimović.
Ovaj pisac detinjstvo je proveo u rodnoj tuzlanskoj mahali gde je završio osnovnu školu i gimnaziju. Još kao mali bio je izuzetno načitan i opčinjen delima Dostojevskog. Dok je išao u školu pisao je pesme i pripovetke, a prvu priču objavio je za list tuzlanske gimnazije.
Godine 1929. upisuje u Beogradu Pravni fakultet, ali se 1930. godine prebacuje na Filozofski. Za vreme studiranja u Beogradu, svira gitaru i harmoniku i igra fudbal. Diplomirao je i to srpskohrvatski jezik, jugoslovensku književnost, češki i ruski jezik i narodnu istoriju.
Od 1935. pa do 1941. godine radi kao profesor u rodnom gradu, prvo kao profesor u Građevinskoj školi, a zatim u Realnoj gimnaziji. Prve dve godine rata živeo je u Tuzli, ali ga 1942. godine hapse zbog saradnje sa NOP- om, a u maju 1943. prelazi na oslobođenu teritoriju i do kraja rata učestvuje u borbi protiv okupatora.
Postao je član Komunističke partije Jugoslavije i član Agitprop- a za istočnu Bosnu, a potom postaje politički komesar Tuzlanskog odreda. U Beograd prelazi 1944. godine i obavlja značajne političke i kulturne funkcije. U Sarajevo se vraća 1947. godine i počinje da radi kao profesor Više pedagoške škole, a zatim je izabran za docenta na Filozofskom fakultetu. Bio je i umetnički direktor "Bosna- filma" , direktor drame u Narodnom pozorištu i glavni urednik izdavačkog preduzeća "Svetlost" .
Godine 1949. primljen je u Udruženje književnika Bosne i Hercegovine. Prvu knjigu pripovedaka, "Prva četa" , izdaje 1950. u izdanju zagrebačke "Zore" . Bio je počasni doktor Sarajevskog univerziteta 1971. godine i redovni član ANUBiH i SANU.
Penzionisan je 1971. i tada se seli u Beograd. Dobitnik je NIN- ove, Goranove i Njegoševe nagrade, potom Dvadesetsedmojulske SRBiH i nagrade AVNOJ- a. Poznatije pripovetke su mu: "Prva četa" i "Tuđa zemlja" , a romani: "Tišine", "Magla i mjesečina" , "Derviš i smrt" , "Tvrđava" i "Ostrvo" . Pisao je i studije i eseje, a najveći uspeh postigao je sa romanom "Derviš i smrt" . Umro je 14. jula 1982. godine u Beogradu i sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju.
"Ni za jednu životnu stazu ne postoji vodič, svaka je neispitana, neponovljiva, zato je u životu avantura pravilo, a ne izuzetak, jer je putovanje kroz neispitane predjele, koje niko poslije nas ne može ponoviti, sve se staze potiru, uvijek nanovo se stvara nova konfiguracija, uvijek se ukazuje drugi pejzaž, druga klima, za svakog posebno. Zato moram da budem svoj vlastiti vodič, prvi i posljednji putnik na putu kojim samo ja mogu proći. Lako ću pogaziti opasne bujice ne gazeći ni do članaka, ili ću se udaviti u smiješnom potočiću, kao niko. Ali ne mogu da čekam, ne mogu da stojim, i sve ću vidjeti tek kad se desi." - odlomak iz knjige
