Slobodan Zubanović je rođen 16. marta 1947. u Beogradu. Radio je na poslovima urednika za poeziju, sekretara i operativnog urednika lista „Književne novine" (1982-2001). Bio je glavni urednik časopisa za poeziju i teoriju poezije „Poezija" (1996-2002) i glavni urednik „Književnog magazina", mesečnika Srpskog književnog društva (od 2001. do 2010. godine), čiji je jedan od osnivača 2000. godine. Primljen je u Udruženje književnika Srbije 1976, član je Srpskog književnog društva od 2001. godine, i Srpskog PEN centra. Dobitnik je „Zmajeve nagrade" (2009), nagrade „Desanka Maksimović" za pesničko delo i doprinos srpskoj poeziji (2007), „Disove nagrade", za sve-ukupno pesničko delo (2005), kao i nagrada za poeziju „Vasko Popa" (1998), „Milan Rakić" (1986), „Isidora Sekulić" (1983), „Nolitove nagrade" (1995), i posebnog priznanja za vrhunski doprinos nacionalnoj kulturi Republike Srbije (2010). Pesme Slobodana Zubanovića prevoćene su na engleski, ruski, francuski, italijanski, poljski, rumunski, beloruski, kineski, švedski, slovenački i makedonski jezik, a o njegovoj poeziji izdato je nekoliko zbornika.
28.12.21 Bookwar
Izabrane pesme Slobodana Zubanovića u izdanju Arhipelaga
Knjiga izabranih pesama i autopoetičkih eseja jednog od vodećih savremenih srpskih pesnika Slobodana Zubanovića Listajući vetar upravo je objavljena u izdanju Arhipelaga u novoj ediciji Izbor. U ovoj ediciji biće objavljivani reprezentativni izbori iz savremenih pesničkih opusa, zajedno sa autopoetičkim zapisima pesnika.
Izabrane pesme u knjizi Listajući vetar praćene su pesnikovim autopoetičkim zapisima o vremenima u kojima su nastajale i prvi put čitane njegove pesničke knjige. Velika retrospektiva Zubanovićeve poezije, data u autorskom izboru, predstavlja reprezentativan presek njegovog pesništva od ranih pesama iz sedamdesetih do pesničkih knjiga objavljenih u dvehiljaditim godinama. Listajući vetar je izbor iz jedanaeset pesnikovih knjiga objavljenih u vremenskom rasponu od blizu pola veka, od knjige Kupatilo iz 1973. do knjige Ogledi oko stola iz 2019. godine.
Poznat kao pesnik konkretnih urbanih, a u novije vreme i konkretnih prirodnih prostora, Zubanović u okvirima svakodnevice otkriva ne samo velike razloge poezije nego i najčvršće utemeljenje običnog ljudskog života. Polazeći od običnog i savremenog, Zubanovićevi stihovi otkrivaju prostore kulture i egzistencije, grada i prirode, ljudskih drama i promena koje se događaju i u kulturi i u svakodnevici.
Iskreni i neposredni, pesnikovi zapisi o knjigama pesama koje je napisao i o vremenima u kojima su knjige objavljene jedinstveno su svedočanstvo o jednom pesničkom razvoju, o jednom trenutku u savremenoj poeziji i o jednom uzbudljivom društvenom vremenu.
– Ima nekoliko načina da se pesnik otrgne zaboravu i još više pristupa koje bi oko toga zastupali čitaoci, kritika, sami rapsodi, stihoklepci ili istorija književnosti, svako na svoj način. Ali nijedan ne govori o tome koliko je pri tom potrebno biti star ili mlad i kako se to u pesništvu sprovodi; to pripada strategiji lirike, da ne kažem alhemiji pesništva. Za poeziju je svakako dobro ono što je doživljeno, ali više koristi ono što je iskreno – kaže Zubanović u jednom od autopoetičkih eseja u knjizi Listajući vetar.
Književni kritičar Saša Radojčić u pogovoru ovoj knjizi naglašava da poezija Slobodana Zubanovića pripada neoverističkom krilu savremene srpske poezije:
– ?od Zubanovića se mogu prepoznati sve bitne karakteristike ovog poetičkog usmerenja (što vernije prenošenje utisaka o stvarnosti, socijalno-kritička nota, naglasak na iskustvo urbanog itd), pri čemu svaka od ovih karakteristika zadobija individualnu boju, nijansirajući jedan višedecenijski pesnički opus koji uzorno reprezentuje ova knjiga izabranih pesama. Ovaj izbor potvrđuje dosadašnje visoke ocene Zubanovićeve poezije kao jedne od najznačajnijih neoverističkih varijanti srpskog pesništva, kao i meru njegovog odstupanja od tvrdokornog jezgra neoverističke poetike. Posebnost Zubanovićevog pristupa možemo da prepoznamo već po tome što se on, pored povlašćenog vida svakodnevne socijalne stvarnosti, obraća, i to podjednako često, i njenim drugim dimenzijama, uključujući stvarnost intimnog čovekovog prostora, stvarnost urbanog života, stvarnost virtuelnih prostora i stvarnost same književnosti, odnosno poezije.
