Vera Svetovidska

ici i njenom očuvanju, prijateljstvu, ratu i umiranju, značaju istorije kao nauke, neprestanoj borbi između hrišćanstva i paganstva, umetnosti i lepoti, relikvijama i istorijskom nasleđu, vezama među naizgled jezikom i mentalitetom udaljenim narodima i krajnje – o pisanoj reči i tajnama koje ona čuva.

Temeljan, višeslojan, sveprožimajuć, vremenski sveobuhvatan, roman Vera Svetovidska pokazuje koliko su ljudi kao pojedinci neodvojivi deo istorijskog toka.

Posle pet romana – Čekamo vaskrsenje mrtvih, Zar je jedna pesma žalna, So soli (u koautorstvu sa Mirkom Ristićem), Vreža i Tigar sa Bojane – Branko Stanković nam predstavlja krajnje nesvakidašnji roman – Vera svetovidska. Ono što ovaj roman izdvaja jeste odiseja kroz vekove i predele, putešestvije kroz istoriju koje prati nekolicinu junaka i otkrivanje njihovih sudbina – počevši od srednjeg veka, preko dvadesetog do dvadesetprvog. Naravno, svi ovi junaci na sličnom su putu, u potrazi za jednim – za nečim naizgled neuhvatljivim, naizgled i neodređenim, ali iskonskim: za Verom svetovidskom. Na putu k njoj susrešćemo se sa krstaškim pohodima u Evropi, sa smrću patrijarha Varnave i kralja Aleksandra Karađorđevića, sa paljenjem manastira na Kosovu i Metohiji – i imati priliku da uvidimo da nijedan od događaja nije slučajan, da iza svakog stoji senka, tajno društvo ili društvo sa tajnama.

Dr Boban Trifunović