Aleksandar Ristović je rođen 24. avgusta 1933. godine u Čačku u porodici Mileve (dev. Popović), domaćice, i Rista Ristovića, profesora istorije u čačanskoj Gimnaziji. Osnovnu školu i Gimnaziju završio je u rodnom gradu. Posle završenih studija književnosti u Beogradu, najpre je radio kao profesor u Osnovnoj školi „Filip Filipović“ i Gimnaziji u Čačku, a potom kao urednik u beogradskim izdavačkim preduzećima Mlado pokolenje i Nolit. Objavio je zbirke pesama Sunce jedne sezone (Nolit, 1959), Ime prirode (Bagdala, 1962), Drveće i svetlost unaokolo (Prosveta, 1964), Venčanja (Nolit, 1966), Tekstovi (Prosveta, 1969), O putovanju i smrti (Nolit, 1976), Ta poezija (Nolit, 1979), Ulog na senke (SKZ, 1981), Nigde nikog (Nolit, 1982), Gore i dole (Gradska biblioteka u Čačku, 1983), Dnevne i noćne slike (Narodna knjiga, 1984), Slepa kuća i vidoviti stanari (Nolit, 1985), Lak kao pero (Nolit, 1988), Platno (Narodna knjiga, 1989), Praznik lude (Prosveta, 1990), roman Trčeći pod drvećem (Prosveta, 1970) i knjigu poetske proze Pisma sanjalici (Nolit, 1972). Matica srpska posthumno je izdala Ristovićevu zbirku pesama Hladna trava (1994), a izdavanjem knjiga Kost i koža, Pesme (1984-1994), Svetiljka za Ž. Ž. Rusoa, Neki dečak i Mali eseji, Nolit je 1995. godine objavio pesnikovu rukopisnu zaostavštinu, koju su priredili Milica Nikolić i Miloš Stambolić. Iste godine Srpska književna zadruga objavila je i knjigu Ristovićevih pesama Mirisi i glasovi u izboru Pavla Zorića. U izboru i prepevu Čarlsa Simića, izašle su dve knjige Ristovićevih pesama na engleskom jeziku: Some other Wine and Light (The Charioteer Press, Washington, 1989) i Devil’s Lunch (Faber and Faber, London, New York, 1999). U organizaciji Gradske biblioteke Vladislav Petković Dis u Čačku 22. aprila 2010. godine održan je Naučno-kritički skup Poezija Aleksandra Ristovića. Radove izložene ovom prilikom čačanska Biblioteka je u okviru 48. Disovog proleća objavila 2011. godine u zborniku Poezija Aleksandra Ristovića, koji je uredio prof. dr Radivoje Mikić, a naredne godine su u ediciji Zavičajna bibliografija iz štampe izašli prilozi za biobibliografiju ovog književnika koje je pod naslovom Svetiljka za Aleksandra Ristovića sačinila Olivera Nedeljković.
Aleksandar Ristović je prevodio sa francuskog jezika. U njegovom prevodu objavljena je 1969. godine zbirka pesama Žaka Prevera Poezija. Pored prevoda dela Šarla Bodlera, Kloda Kampanja, Alena Rob-Grijea i drugih francuskih književnika, u periodici je objavljivao prikaze knjiga. Autor je čitanki za osnovnu školu, priređivač brojnih knjiga za decu, a za najmlađe čitaoce s pažnjom i ljubavlju uređivao je Nolitovu ediciju Moja knjiga.Dobitnik je Nolitove i Zmajeve nagrade za knjigu Nigde nikog. Za zbirku Slepa kuća i vidoviti stanari dobio je 1986. godine Oktobarsku nagradu grada Beograda, a 1991. godine za knjigu Praznik lude nagradu Branko Miljković. Glavni gost Disovog proleća u Čačku bio je 1983. godine.
U braku sa Ljubinkom (rođenom Pejović), dobio je kćer Anu koja je jedna od najznačajnijih savremenih srpskih pesnikinja.
Umro je 30. januara 1994. godine u Beogradu, a sahranjen 2. februara na beogradskom Novom groblju.
