Nenad Novak Stefanović rođen je u Beogradu 1961. godine. Objavio je romane Darovi mrtvih (1988), Prisustvo Boga (1990), Pijemont (1992), Doktor sluša sving (2009) i Svetlarnik (2013), hronike Pokrštavanje petokrake (1994), Sneg u julu (1996), Jedan svet na Dunavu (1996), Zemlja u koferu (2007), Dijalog na Dunavu (2013) i Beograd kroz ključaonicu 100 kuća (2014). Knjige su mu prevođene na engleski i nemački jezik. Zastupljen je u antologiji kratke priče Četvrtasto mesto (2014). Bio je urednik u redakciji Srpski Who is Who 2011–2013. Koautor je dokumentarnog TV serijala Peti oktobar – poslednja revolucija u Evropi. Bio je glavni urednik magazina Duga, Krug, Auto svet i Muški svet. Sada je novinar u Politici gde piše o istoriji Beograda u rubrici „Jedna kuća jedna priča“.
16.09.11 Danas
Đubrište kao inspiracija
Svetlarnik, Nenad Novak Stefanović
Novi roman Nenada Novaka Stefanovića - Svetlarnik - objavljen je nedavno u izdanju beogradskog Arhipelaga. Ovaj roman suočava čitaoca sa uzbudljivom i psihološki istančanom pričom o mladiću, učesniku balkanskih ratova 90-ih godina, koji pokušava da, nakon svih iskustava vlastitog života, rekonstruiše nedovoljno poznatu priču o magičnim umetnicima i neuporedivoj umetničkoj grupi koja obeležava beogradsko društvo 60-im i 70-im godinama. Taj poduhvat odigrava se iz minuta u minut u utorak 12. oktobra 2010.
Svetlarnik u Arhipelagu
Osvetljavajući geološke slojeve minulih decenija, Stefanovićev roman postaje snažna društvena hronika u kojoj se istorijske i društvene sile ne mogu razumeti izvan umetničkih vizija i entuzijastičnih projekata dobrovoljnih marginalaca, kažu urednici iz Arhipelaga.
Reč je o priči o Beogradu koga više nema, o umetnosti koja je potisnuta u stranu, o junacima koji su sa izabrane margine nestali u procepima vremena. A u svemu tome kao posebno moćna metafora pojavljuje se đubrište koje je, u isti mah, i inspiracija ove neobične umetničke grupe i simbolički izraz vremena koje je neopozivo okončano. Ovaj roman oživljava iz nekoliko uglova jedno društveno, istorijsko i umetničko vreme izvodeći pred čitaoca stvarne i izmaštane junake, događaje koje još postoje u memoriji Beograda i one koji su obnovljeni samo zahvaljujući ovoj provokativnoj i neobičnoj priči, dodaje se u saopštenju.
- Glavnu građu za ovu knjigu pronašao sam u sabranim spisima Leonida Šejke Đubrište, Grad, Zamak. Tokom pisanja društvo mi je pravio roman Džona Apdajka Potraži moje lice, u kojem se opisuju životi američkih slikara u 50-im godinama prošlog veka. U centru je apstraktno, akciono slikarstvo Džeksona Poloka koje je postalo uzor zvaničnom slikarstvu u Jugoslaviji posle raskida sa socijalističkim realizmom. Pomoglo je istraživanje u Muzeju savremene umetnosti koji je, inače, već sedam godina zatvoren. Deo muzejskih pisanih fondova izmešten je u jednu žutu vilu, u okviru memorijalnog kompleksa Josipa Broza Tita, gde, valjda, savremena jugoslovenska umetnost trajno i nesrećno pripada. Do korisnih knjiga došao sam i u potkrovlju Gradske biblioteke. Nešto sam našao i u Galeriji Grafičkog kolektiva. Povratak Živojina Pavlovića gledao sam u podrumu Kinoteke. U potrazi za Vermerovim beogradskim ateljeom šnjuvao sam po zgradi u Takovskoj 18. I po njenom dvorištu, noseći jednu fotografiju kao kost mamuta - kaže autoru belešci o nastanku ovog romana.
K. D.
