Pisac, filmski i književni kritičar, prevodilac, esejista.
Rođen u Nišu, Srbija, 30.01.1973. Živi u Niškoj Banji.
Magistrirao na Filozofskom fakultetu u Nišu sa temom "Gotski motivi u delu E. A. Poa" (2009); doktorirao na Filološkom fakultetu u Beogradu sa temom "Istorijska poetika horor žanra u anglo-američkoj književnosti" (2012).
Kratke priče objavljivao u časopisima Gradina (Niš), Ulaznica (Zrenjanin), Politikin zabavnik (Beograd), Balkanski književni glasnik (Beograd), Pressing (Niš), Trash (Niš), kao i u antologijama Gradske priče 3: fantastika (Albos, Kruševac, 2008), Alisa u zemlji priča: Najlepša ostvarenja sa V konkursa za najkraću kratku priču (Alma, Beograd, 2006), Izvan koridora - Vranac, Najbolja kratka priča 2010 (Karver, Podgorica, 2010), Beli šum (Paladin, Beograd, 2008), Istinite laži (Paladin, Beograd, 2009), Apokalipsa juče, danas, sutra (Paladin, Beograd, 2011) i Tajanstveni putnik (NKC, Niš, 2012).
Objavio roman Naživo (Prosveta, Niš, 2003; drugo izdanje samostalno, 2010).
Objavljivao radove na teme književnosti i filma, književne i filmske kritike i prevode sa engleskog u časopisima Književna istorija, Letopis Matice Srpske, Philologia, Zbornik FDU, Philologia Mediana, Polja, Gradina, Sveske, Plima plus, Ulaznica, Niški analitičar,kao i u kulturnim dodacima dnevnih listova Politika, Večernje novosti i Danas.
Zamenik je glavnog i odgovornog urednika filmskog časopisa Filaž.
Njegovi radovi na filmske teme objavljeni su i u nizu knjiga u SAD i Engleskoj (najnoviji u antologiji: Speaking of Monsters: A Teratological Anthology, Palgrave Macmillan, 2012). Stalni je saradnik filmskih časopisa Ekran (Slovenija) i Rue Morgue (Kanada).
Objavio studije Faustovski ekran: đavo na filmu (Svetozar Marković, Zaječar, 2006), U brdima, horori: srpski film strave (Niški Kulturni Centar, Niš, 2007) i zbirku eseja Studija strave (Mali Nemo, Pančevo, 2008).
Priredio zbirku priča H. F. Lavkrafta, Nekronomikon (Everest Media, Beograd, 2008; drugo, dopunjeno izdanje 2012) i zbornik Novi kadrovi: skrajnute vrednosti srpskog filma (sa I. Velisavljevićem; Clio, Beograd, 2008).
Priredio temate o američkim piscima Embrouzu Birsu (Gradina br. 25, 2008), Hauardu F. Lavkraftu (Gradac br. 171-172, Čačak, 2009) i Vilijamu Barouzu (Gradac, 173-174, 2010), kao i izbor srpskih priča fantastike (Pressing br. 47, Niš, 2005) i temat o Demonologiji (Gradina br.16, 2006).
Dobio nekoliko nagrada za književnu kritiku i esejistiku: 1. nagrada za književnu kritiku (Gradina, Niš, 2004); 3. nagrada za esej (Ulaznica, Zrenjanin, 2005), 1. nagrada za esej (Ulaznica 2006), i nagrada na konkursu za neobjavljenu esejističku knjigu za ediciju Istok-Zapad (Zaječar, 2006).
Prikaze knjiga i filmova na engleskom pisao i piše za nekoliko inostranih sajtova. Urednik je bloga na srpskom jeziku The Cult of Ghoul kao i bloga na engleskom The Temple of Ghoul.
14.02.09 Popboks
Apostol užasa
Studija strave, Dejan Ognjanović
Studija strave, novi naslov u teorijskom opusu Dejana Ognjanovića, zbirka je eseja koja predstavlja još jednu ozbiljnu studiju o hororu u književnosti i na filmu koja kritički promatra ovaj često omalovažavani žanr
Dejan Ognjanović iskreno voli horor. Iskrenost i veličina njegove ljubavi ogleda se u tome što nije beskrupulozni hvalilac svih horor filmova, knjiga ili stripova već (hororično) oštar kritičar svega što u taj zabran spada. Kritičkim promišljanjem i procenjivanjem, koje neupućenima i neposvećenima izgleda kao cepidlačenje, Ognjanović izdvaja, veliča i propagira sve što je vredno u hororu, i na taj način se trudi da pribavi društveno (akademsko) priznanje omraženom žanru.
Studija strave zaokružuje njegovo dosadašnje proučavanje horora jer sadrži tekstove koji su nastajali u rasponu od čak 13 godina i koji su objavljivani na najrazličitijim mestima. Prva polovina knjige uspeva da bude vrlo kompaktna celina jer daje uvid u put koji je horor književnost prešla od gotskog romana do Hauarda Filipa Lavkrafta.
Esejima Horor i njegova estetička namera i Horor, imenovanje neiskazivog Ognjanović počinje od temelja, kako i treba, objašnjavajući najpre šta podrazumeva pod pojmom horora, šta horor čini žanrom i koji su mu osnovni motivi. Narednih pet tekstova ukazuju na razdoblje od gotskih romana, preko proze Edgara Alana Poa i Embrouza Birsa, do 20. veka i Lavkrafta, kao i njegovog uticaja na dalji razvoj žanra.
Preostali eseji nisu strogo tematski povezani a pretežno se bave kinematografijom. Po kvalitetu se izdvajaju Ves Krejven i postmoderni horor, Japanske priče o duhovima i Mračni Eros u delima Đorđa Kadijevića.
Kao najznačajniji esej, izdvojio bih Lavkraft – izvan ovog univerzuma jer govori o jednom od autora kojima je Ognjanović najstudioznije pristupio. O tome najbolje svedoči nedavno objavljeni Nekronomikon, zbirka Lavkraftovih priča, koju je Ognjanović priredio, napisao predgovor i pogovor, preveo deo priča i napisao kratak prikaz svake od njih. Deleći žanr na kognitivni i laki horor, Ognjanović smatra da je Lavkraft jedan od najznačajnijih i najboljih primera kognitivnog.
Kao i u njegovim ranijim knjigama, i ovde postoji mala doza navijačkog tona, tj. davanja prednosti kognitivnom hororu i omalovažavanja lakog. Razlog za ovo je antropocentričnost lakog horora, koja se može videti kod autora kao što je Stiven King. Ipak, jasno je da autor prednost daje kognitivnom hororu zbog ličnih afiniteta a ne zato što je horor proza bolja ukoliko nije antropocentrična.
Ovo se svakako može oprostiti iz dva razloga. Prvi je prosta činjenica da upravo zahvaljujući ovako naduhnutom i navijačkom tonu Studija strave (a i prethodne Ognjanovićeve knjige) nikoga neće ostaviti ravnodušnim. Daleko je uzbudljivije čitati teoretske radove u kojima autor izriče jasan stav (makar sa njim i ne bili saglasni!), nego stoprocentno objektivne, ali beživotne naučne spise.
Drugi razlog je dragocenost ovakvog štiva, kakvo ranije gotovo da i nismo imali u Srbiji. Ognjanović osuđuje kratkovidost i neupućenost zahvaljujući kojoj se horor osuđuje kao infantilan, neozbiljan i manje vredan žanr. Taj prekor, koji je utemeljen u velikom znanju i vrednom radu autora, provejavao je i kroz studiju o srpskom horor filmu U brdima, horori, i knjigu o prikazima Satane u filmskoj umetnosti – Faustovski ekran.
Visok stepen posvećenosti koji Ognjanović pokazuje pri izučavanju i pisanju o tamnoj strani postojanja predstavlja svetao primer za svakoga ko želi da se bavi bilo kakvim stvaralaštvom. Jednostavnije rečeno, za svakoga ko pokušava nešto da voli. Nailazeći na precizne, kompetentne i tečne Ognjanovićeve radove, čitalac dolazi u iskušenje da zapeva: „Živela, živela ljubav, pevajmo sada u glas!“
Filip Rogović
