Studija Nikolaja Timčenka Književnost i dogma deo je bogate književne zaostavštine ovog aktivnog i veoma značajnog srpskog književnog kritičara, koji je čitav svoj životni i radni vek proveo u Leskovcu. Podnaslov knjige – Godina 1952. u srpskoj književnosti – sam po sebi govori o njenom glavnom predmetu, o jednoj od ključnih godina srpske književnosti neposredno posle Drugog svetskog rata. To je godina u
kojoj se intenzivirala borba za moderni književni izraz na svim poljima književnosti i u svim žanrovima, na Kongresu književnika u Ljubljani, u književnim časopisima i listovima, u udruženjima pisaca, među estetski različito opredeljenim piscima, u poeziji, u prozi, u književnoj kritici. Timčenkova studija na neposredan način predstavlja to vreme i sporove koji su se odvijali između tadašnjih modernista, uglavnom mladih pisaca i ponekog nadrealiste, i zagovornika socijalističkog realizma i okoštalog koncepta književnosti. I sam Timčenko docnije je bio aktivan učesnik toga spora na strani modernista, zbog čega mu je, između ostalog, dugo vremena bilo onemogućeno da objavljuje književne tekstove. Značaj ove knjige je u prvom redu književnoistorijski i teorijski, ali ona govori i o klimi naglašene društvene prirode i političkih pritisaka u srpskoj književnosti toga vremena.
Ostali naslovi iz oblasti: Istorija i teorija književnosti
Izdavač: Srpska književna zadruga; 2006; ćirilica; 21 cm; 250 str.; 86-379-0922-1;
