Vladimir Mitrović (1964. Loznica) diplomirao na odseku za Istoriju umetnosti na Filozofskom fakultetu u Beogradu 1989. godine. Od 1994. ima zvanje Istoričara umetnosti - konzervatora. Tokom prve polovine devedesetih godina radio u Opštinskom zavodu za zaštitu spomenika kulture Novi Sad gde je između ostalog učestvovao u pripremama, arhivskim i terenskim istraživanjima za izradu više urbanističkih planova. Kao istoričar umetnosti, istraživač i konzervator radio na obnovi, konzervaciji i izradi dokumentacije za više sakralnih i građanskih objekata na širem području Novog Sada. Po opštem mišljenju jedan je od pionira izučavanja istorije arhitekture novijeg doba i posleratnog perioda na području Vojvodine. Autor je brojnih studija, tekstova, kataloga i izložbi iz oblasti istorije arhitekture XIX i XX veka u Vojvodini i Srbiji. Tekstovi su mu prevođeni na engleski i mađarski jezik. Posebno se ističu njegove studije o novosadkim arhitektima koji su stvarali između dva svetska rata kao i retrospektivne izložbe sa katalozima dobitnika Tabakovićeve nagrade arhitekture. Tekstove objavljivao u domaćim i stranim stručnim publikacijama, umetničkoj periodici, nedeljnoj i dnevnoj štampi. Između ostalog - Graditelji Novog Sada, druga polovina XIX - prva polovina XX veka (CD Rom, Novi Sad 2001), Vodič kroz muzeje i galerije Vojvodine (sa Lidijom Mustedanagić, Novi Sad 2002), Život posvećen arhitekturi: Milorad Milidargović, DaNS, Novi Sad 2005. (u pripremi). Urednik je časopisa za arhitekturu, urbanizam i dizajn DaNS (Novi Sad), član redakcije arhitektonskog mesečnika Arhitektura (Beograd), ULPIDIV-a i međunarodnog udruženja za proučavanje moderne arhitekture Do. Co. Mo. Mo. @ivi i radi u Petrovaradinu. (vladkom@eunet.yu)

“... Obiman publicistički i naučni opus Vladimira Mitrovića, reprodukovan u stručnoj i naučnoj periodici, katalozima izložbi i na CD Rom-ovima, može se podeliti na nekoliko celina. Najveći broj tekstova, pogotovo oni najkvalitetniji, pripadaju oblasti arhitektonske istoriografije. Reč je o člancima preglednog i monografskog karaktera, pretežno posvećenim temama iz oblasti arhitekture XIX i XX veka u Vojvodini. Prošavši stroge recenzije, Mitrovićevi brojni radovi naišli su na povoljan odjek u stručnoj i kulturnoj javnosti. Stvaralaštovo arhitekata Tabakovića, Dunđerskog, Popovića, Kaćanskog, Molnara i brojnih drugih, istoriografski je evaluirano i reaktuelizovano upravo zahvaljujući Mitrovićevom upornom istraživačkom radu. To se odnosi i na brojne manje poznate arhitekte i graditelje iz Novog Sada i Vojvodine, obuhvaćene u njegovim sintetičkim osvrtima. Osim kroz autorske doprinose srpskih, mađarskih, jevrejskih, nemačkih i ruskih arhitekata, Mitrović graditeljstvo minulih epoha razmatra i kroz različite tipove objekata, hramove, građansku arhitekturu itd. Drugu, takođe podsticajnu celinu Mitrovićevog opusa, obuhvataju brojni ogledi o vojvođanskim arhitektima u razdoblju posle 1945. godine. Treću celinu čine novinski tekstovi, posvećeni aktuelnim problemima u domaćoj i svetskoj arhitekuri i njenoj zaštiti publikovani u Dnevniku i Magzar Szo (1996-1999), kao i magazinu Bulevar (1999-2002). Od posebnog su značaja i Mitrovićevi prilozi o vojvođanskoj modernoj arhitekturi publikovani u stranoj periodici.
Popunjavajući duboke praznine u istraživanju arhitekture u Vojvodini, Mitrović je tokom svog desetgodišnjeg rada postao jedan od njenih najkompetentnijih poznavalaca, tumača i kritičara. Sigurno kretanje kroz raznovrsne istorijske građe, izvore i aktuelne probleme, legitimiše ga kao zrelog stručnjaka, spremnog da i u oblasti zaštite umetničkih spomenika primeni stečena znanja i iskustva...”
(Prof. dr Aleksandar Kadijević)