Vujica Ognjenović je objavio knjige eseja iz oblasti religije i filozofije: „Čekajući Boga” (1996), „Tragom Božjih tajni” (1996), „Put i bespuća” (1998), „Živi svjedok” (1998) i „Proroci govore” (2000), u kojoj su data tumačenja biblijskih proročanstava od strane najpoznatijih svetskih teologa, pogotovo onih proročanstava koja se tiču posletka, odnosno Trećeg svetskog rata, Armagedona i Sudnjega dana; knjige priča: „Taj drugi svijet” (1999) i „Natprirodne i druge priče” (2011); romane: „Znak anđela” (1999), „Pukova mreža” (2002), „Pustinjska ruža” (2005), „Dar podzemlja” (2007) i „Poljubi zmiju, anđele” (2008); knjige intervjua „Servantesova djeca” (2007) i „Scripta manent verba Volant” (2009); kao i knjige „Prevedena književnost – kritike i prikazi” (2012) i „Sanovnik – tumačenje snova” (2014). Neki od pomenutih naslova prevedeni su na engleski i nemački jezik. Objavio je preko hiljadu članaka iz oblasti književne kritike i prikaza knjiga, kao i intervjua sa najpoznatijim piscima sveta, filozofima i istoričarima. Završio je Stomatološki fakultet u Beogradu. Živi u Herceg Novom.
