Bećir Vuković (Kolašin, 1954), pesnik.
Studirao je na Filološkom fakultetu u Beogradu opštu i jugoslovensku književnost.
Knjige pesama: Čisto stanje (1980), Zidovi koji rastu (1983), Mefistovo seme (1985), Potpis svilenim gajtanom (1989), Igralište (1992), Crna umetnost (1994), Lov u nejasnom (izabrane pesme, 1997), Federalni posed (2002), Igračke propasti (2005), Duh parka (2008), Nečitač (2009), Crna umetnost (izabrane pesme, 2010).Knjiga političkih članaka: Što ste zinuli (2004).
Priredio je antologiju Bože pravde (srpske narodne pesme, besede, himne, članci; 2006).
Nagrade: „Marko Miljanov“, „Risto Ratković“, Fondacija za književnost „Radoman Raco Stanišić“, „Povelja Azbučnik“, „Vidovdanska povelja“, „Kočićevo pero“, „Zlatna značka Kulturno-prosvetne zajednice Srbije“, „Pečat Hercega Šćepana“, „Zlatno pero Rusije“ – nacionalna književna nagrada Saveza pisaca Rusije.Član je Udruženja književnika Srbije.
Predsednik Društva srpskih književnika Crne Gore i Hercegovine.
Glavni i odgovorni urednik časopisa Srpski jug.
Član Slovenske akademije književnosti i umetnosti.
Pesme mu prevođene na engleski, francuski, ruski, grčki, jermenski, italijanski, kineski, poljski, rumunski, bugarski, turski i makedonski jezik.
