Petar Lazić je rođen 1960. godine u Kosjeriću. Živi i radi u Beogradu. Lazićiva dela su prevodena na tridesetak jezika i zastupljena u više od stotinu antologija, enciklopedija i zbornika. Pubilicistički tekstovi, eseji, proza, poezija i aforizmi objavljivani su u stotinak listova i časopisa u Srbiji i svetu.
U štampi objavljuje od 1979. godine, na radiju je od 1982. (studentski program Index 202). Tekstove za Indeksovo radio pozorište počeo je da piše 1983. godine. Od 1984. do ukidanja 1996. bio je autor tekstova, reditelj i „doživotni” urednik Indeksovog radio pozorišta.
Uređivao je satiričnu rubriku „Duga iza oblaka” u magazinu Duga (1987. – 1989.)
Bio je urednik u izdavačkoj zadruzi Beletra (1987. – 1989.) i direktor & glavni i odgovorni urednik izdavačke kuće Danga (1989. – 1993.)
Od 1996. do 1998. bio je glavni i odgovorni urednik satiričnog lista Naša krmača.
Od 1999. do 2004. bio je direktor & glavni i odgovorni urednik satirično-političkog magazina Bre!
Od 2004. do 2005. bio je direktor & glavni i odgovorni urednik dnevnog lista Glas javnosti.
Pored Indexa 202, Indeksovog radio pozorišta, radio drama (Horda i Mesija – obe iz 1995.), kao i velikog broja autorskih emisija na svim programima Radio Beograda – na Radio Pingvinu 1995. godine Petar Lazić je vodio i uređivao autorski serijal Emisija koju su pojeli skakavci. Posle sedmogodišnje „prinudne” pauze vratio se 2003. godine na talase Beograda 202 emisijom Bre 202, koju je uređivao i vodio do 2005. godine. Za to vreme objavljena su dva CD-a sa songovima, kao i dva CD-a sa emisijama Bre 202. Od aprila 2008. godine uređuje i vodi na Beogradu 202 emisiju Crno-beli svet.
Stalne kolumne Lazić je pisao za književni list Književna reč (1982. – 1988.), nedeljnik Nin (1992. – 1995.), mesečnik Liberal (1993. – 1994.), magazin Bre! (1999. – 2004.), mesečnik Crta (2002. – 2004.), magazin Ilustrovana politika (od 2009.), kao i za dnevne listove Marka (2003.) i Glas javnosti (2005.) Feljtone je objavljivao u Glasu javnosti i Ninu.
Objavljene knjige:
Zaustavite planetu hoću da siđem (1982.)
Na zubatom suncu (1988.)
Heroji Bulevara revolucije (1990.)
Opelo za mrtvo more (1994.)
Godine zapleta (1997.)
Kratka istorija duše (2001.)
Nema malih uloga (2002.)
Breleške (2002.)
Mali veliki ljudi (2004.)
Carstvo zemaljsko (2005.)
Šljiva, bre (2007.) (dvojezično, na srpskom i engleskom)
Obećana zemlja (2009.)
Ateriranje nebeskog naroda (u dve knjige) (2009.)
Izbori iz stvaralaštva:
Izabrana satira (1998.) – u jednoj knjizi (dvojezično na srpskom i gruzijskom)
Izabrana dela (2005.) – u pet knjiga
Izabrana publicistika (2009.) – u pet knjiga
Bila jednom jedna emisija + CD (2009.) – izbor iz Indeksovog radio pozorišta
Hvaljen i kažnjavan. Za ista dela, za koja je nagrađivan, privođen je i podizane su krivične optužnice, uvek zbog“Vređanja imena i dela predsednika države”, u periodu pre i za vreme režima Slobodana Miloševića.
Od februara do juna 1994. bio je šef poslaničke grupe (DEPOS–ND) u Skupštini Srbije, kao i potpredsednik skupštinskog Odbora za kulturu i informisanje. U junu 1994. podneo je ostavke na sve funkcije. Jedini je šef poslaničke grupe u istoriji srpskog parlamenta koji je podneo ostavku na tu funkciju.
Službeni glasnik je 2009. objavio Lazićevu Izabranu publicistiku u pet tomova, kao i knjigu sa izabranim tekstovima i CD sa izabranim segmentima iz Indeksovog radio pozorišta.
23.02.08 Danas
Još jednom o šljivi, bre
Petar Lazić, Šljiva, bre
Srbi najčešće nikog ne šljive ili nikog ne zarezuju ni za suvu šljivu, valjda zato što šljiva (kao malo čega drugog) imamo u izobilju. Jedino smo po proizvodnji šljiva decenijama bili neprikosnoveni u svetu, a Srbija i danas proizvodi najviše šljiva po glavi stanovnika (38 kilograma). Njih ima svuda - pored puta, iza kuće, na međi i u voćnjaku. U mnogim delovima Srbije i danas se kuće grade tamo gde šljiva najbolje raste.
Iako ima prijatan ukus zbog dobre srazmere pet različitih vrsta šećera i voćnih kiselina, sirova se ne šljivi previše, ali zato kada promeni agregatno stanje i pređe u šljivovicu, nezaobilazna je u svakom važnom trenutku ovdašnjeg života: na krštenju, svadbi, slavi i sahrani. Dobar domaćin se identifikuje po dobroj rakiji, a domaćica po slatkom od šljiva. A da ne zna rakija šta je kadija i da pored dobrog raspoloženja utiče i na hrabrost, svedoče narodne pesme. Zmaj od Noćaja u pesmi Boj na Salašu, pred juriš na Turke, obraća se družini rečima:
JOŠTE, BRAĆO,DA VAM RIJEČ KAŽEM
IZVADITE DRVENE ČUTURE
NAPIJTE SE POCERSKE RAKIJE
ZARAD SRCA I ZARAD SLOBODE.
Šljivu smatramo srpskom možda i zato što je šljivovica postala prvi srpski brend u Evropi. Ali treba znati da je šljiva, iako se na ovim prostorima gajila od ranog srednjeg veka, preuzela primat nad ostalim voćem tek u turskom periodu. Još od najranijih vremena čovek je koristio njene plodove čiji su ostaci pronađeni u iskopinama u oblasti Kavkaza, Kaspijskog jezera i na teritoriji današnje Švajcarske, odakle je našla put do drevne Mesopotamije, Egipta i Krita oko 6.000 god. pne. Svoju simboliku i značaj šljiva je potvrdila i u umetnosti od Dalekog istoka do krajnjeg Zapada. Podsetimo se samo naslova čuvenih romana Šljivin cvet u vazi od zlata ili Ostrvo šljiva, koji spadaju u klasike svetske književnosti, ili domaćeg Baletićevog filma Sok od šljiva.
Sva ova znanja i još mnogo toga objedinjena su u prvoj sveobuhvatnoj knjizi posvećenoj simbolu Srbije, čiji je autor svetski poznat satiričar i publicista Petar Lazić. Njegova monografija nosi prepoznatljiv naslov Šljiva, bre. Ova sintagma svojstvena Lazićevom duhu, na najbolji način oslikava sadržaj knjige. To je (izuzimajući stručnu literaturu) prva knjiga posvećena šljivi kod nas. Dvojezično srpsko-engledsko izdanje na preko 400 strana multidisciplinarno se bavi šljivom, od botanike, voćarstva i medicine, do istorije, etnologije i umetnosti , od najstarijih pisanih izvora do današnjih dana. Sve to nalazi se među koricama jedne knjige koja je objedinila nauku, istoriju, publicistiku i kulinarstvo. Lazić je sistematizovao i analitički obradio, praktično, sva dosadašnja znanja o šljivi. Ali lepota ove knjige nije samo u obilju slika i podataka, već u autorovom umeću da ih saopšti jezikom razumljivim svim čitalačkim slojevima. I kada navodi istorijske ili naučne izvore i kada piše vlastiti recept "pečenog pileta za lenštine", Petar Lazić je jasan, duhovit i decidan. Ničega suviše, ali svega dovoljno u monografiji Šljiva, bre koja će sigurno obradovati sve koji vole šljivu, ili njene proizvode (a mnogo je takvih u Srbiji). Gordana Milosavljević Stojanović
