Jovan Zivlak (1947, Nakovo). Školovao se u Kikindi i u Novom Sadu. Diplomirao na Filozofskom fakultetu na odseku za Srpski jezik i knjizevnost.
O književnom delu Jovana Zivlaka napisan je veliki broj eseja, studija, jedna monografija i jedan magistarski rad; i veliki broj bibliografskih jedinica u zemlji i inostranstvu. Piše poeziju, esej , književnu i likovnu kritiku.
Knjige pesama:
Brodar (1969), Večernja škola (1974), Čestar (1977), Tronožac (1979), Čekrk (1983), Napev (1989), Zimski izveštaj (izbor, 1989), Čegrtuša (1991), Obretenje (izbor, 1993, 1994, 1995). Ostrvo, 2001.
Knjige eseja:
Jedenje knjige (1996), Aurine senke (1999).
Pesničke knjige u prevodu:
Trepied (francuski, 1981), Penge (mađarski, 1984), Trinožnik (makedonski, 1985), Zol gostin (makedonski, 1991), Il cuore del mascalazone (italijanski, 1994), Zly host (slovački, 1997), Penitenta (rumunski, 1998) i Poemes choisis (francuski, 1999).
Zastupljen u svim bitnijim antologijama srpske poezije u zemlji i inostranstvu. Pesme mu prevođene u mnogim stranim časopisima od engleskog, italijanskog, poljskog, nemačkog, francuskog do kineskog i japanskog.O pesništvu Jovana Zivlaka održan je simpozijum u Novom Sadu 2002. godine.
Priredio knjige:
Jovan Dučić: Pesme (izbor, pogovor, bibliografija, hronologija), Kairos, 1996; Dušan Vasiljev: Pesme ( izbor, pogovor, bibliografija, hronologija), Kairos, 2000; Danilo Kiš: Autopoetike , eseji ( izbor, pogovor), Svetovi, 1999; Milorad Pavić: Panonske legende, priče ( izbor, pogovor), Draganić, 2000; Laza Kostić : Među javom i med snom, pesme ( izbor i pogovor), UIKJ , 2001.
Književne nagrade:
Mlada Struga 1974; Pavle Marković Adamov ( poezija),1992; Kruna Despota Stefana Lazarevića (poezija), 1993; Stanislav Vinaver (Jedenje knjige, esej), 1995; Dušan Vasiljev (poezija), 1997; Nagrada Zlatna značka KPZ Srbije (književnost i izdavaštvo), 1998. i Nagrada Društva književnika Vojvodine za knjigu godine (Aurine senke, esej), 1999; Nagrada Stevan Pešić (celokupno delo), 2001. Oktobarska nagrada grada Novog Sada ( književnost), 2001 i Milica Stojadinović Srpkinja( poezija), 2003.
