O gajdama

Izdavač: Adresa

Zivlak kaže da gajde asociraju na nešto prastaro i izgubljeno, da se čine kao sirovi pastirski instrument sa piskavim zvukom koji se melodizira pomoću samog disanja i vodi pomoću rupa na duvaljki. „Nekad mi se čini da je to disanje kao simfonija postojanja. Grci su, zapravo, gajde nazivali simfonijom, što podrazumeva sazvučje, ali i ograđen prostor na sceni odakle su se oglašavali svirači sa aulosom, siringom, kitarom... I gajde su amblem ograđenog prostora u kojem se stvara priča, izlaže refleksija o samom životu, posreduje odnos i razumevanje postojanja. Još se Dušan Mat

ić pitao ’gde su gajde smisla’ što bi značilo gde su naše priče, one koje nas vežu sa disanjem. Crnjanski melanholično, nekoliko puta, pominje gajde, a prikazuje ih i Uroš Predić u biblijsko-moralističkoj slici veseljaka i njihove izgubljene svesti o stvarnom. Gajde povezuju, kako vidimo, istoriju kao opštu scenu ljudske patnje i nastojanje da se ta patnja aposteriori dokine, ali i zaborav u drugoj realnosti, u pijanstvu koje prekida veze s realnim, jer je ljudski svet u regiji nepodnošljivog.“

Ostali naslovi iz oblasti: Poezija


				2010; Broširani povez; ćirilica; 20 cm; 114 str.; 978-86-86761-53-8;

rasprodato

Tražite polovan / korišćen primerak?

Imate ovu knjigu i želite da je prodate?

O gajdama

Jovan Zivlak (autor)

rasprodato

Ostali naslovi iz oblasti: Poezija

Izdavač: Adresa; 2010; Broširani povez; ćirilica; 20 cm; 114 str.; 978-86-86761-53-8;

Biografija

Jovan Zivlak

Jovan Zivlak (1947, Nakovo). Školovao se u Kikindi i u Novom Sadu. Diplomirao na Filozofskom fakultetu na odseku za Srpski jezik i knjizevnost.

O književnom delu Jovana Zivlaka napisan je veliki broj eseja, studija, jedna monografija i jedan magistarski rad; i veliki broj bibliografskih jedinica u zemlji i inostranstvu. Piše poeziju, esej , književnu i likovnu kritiku.

Knjige pesama:
Brodar (1969), Večernja škola (1974), Čestar (1977), Tronožac (1979), Čekrk (1983), Napev (1989), Zimski izveštaj (izbor, 1989), Čegrtuša (1991), Obretenje (izbor, 1993, 1994, 1995). Ostrvo, 2001.

Knjige eseja:
Jedenje knjige (1996), Aurine senke (1999).

Pesničke knjige u prevodu:
Trepied (francuski, 1981), Penge (mađarski, 1984), Trinožnik (makedonski, 1985), Zol gostin (makedonski, 1991), Il cuore del mascalazone (italijanski, 1994), Zly host (slovački, 1997), Penitenta (rumunski, 1998) i Poemes choisis (francuski, 1999).

Zastupljen u svim bitnijim antologijama srpske poezije u zemlji i inostranstvu. Pesme mu prevođene u mnogim stranim časopisima od engleskog, italijanskog, poljskog, nemačkog, francuskog do kineskog i japanskog.O pesništvu Jovana Zivlaka održan je simpozijum u Novom Sadu 2002. godine.

Priredio knjige:
Jovan Dučić: Pesme (izbor, pogovor, bibliografija, hronologija), Kairos, 1996; Dušan Vasiljev: Pesme ( izbor, pogovor, bibliografija, hronologija), Kairos, 2000; Danilo Kiš: Autopoetike , eseji ( izbor, pogovor), Svetovi, 1999; Milorad Pavić: Panonske legende, priče ( izbor, pogovor), Draganić, 2000; Laza Kostić : Među javom i med snom, pesme ( izbor i pogovor), UIKJ , 2001.

Književne nagrade:
Mlada Struga 1974; Pavle Marković Adamov ( poezija),1992; Kruna Despota Stefana Lazarevića (poezija), 1993; Stanislav Vinaver (Jedenje knjige, esej), 1995; Dušan Vasiljev (poezija), 1997; Nagrada Zlatna značka KPZ Srbije (književnost i izdavaštvo), 1998. i Nagrada Društva književnika Vojvodine za knjigu godine (Aurine senke, esej), 1999; Nagrada Stevan Pešić (celokupno delo), 2001. Oktobarska nagrada grada Novog Sada ( književnost), 2001 i Milica Stojadinović Srpkinja( poezija), 2003.