Sudeći po mnoštvu detalja iz seoskog života, najveći deo ovih priča ponikao je ili dobio svoj konačni oblik u ruralnoj sredini. Iako se u nekima kao mesto radnje navode grad, sudnica, ordinacija, berbernica, učionica, u šaljivim pričama se pretežno tretiraju teme vezane za život i prilike na selu, za odnose u porodici ili zadruzi, pa se kao likovi često pojavljuju pop, kaluđer, kadija, seoski knez, kmet, zet, tašta, roditelji i deca, itd. Nosioci radnje su, dakle, anonimni likovi, mada se postupci u šaljivoj priči mogu pripisivati i pojedinim ličnostima, kao što je Era, kome je posvećen čitav ciklus šaljivih narodnih priča u domaćem folkloru. Era i Vuk Dojčević su
dosetljivi, tipizirani junaci, čiji su postupci pretežno usmereni protiv slojeva neprijateljski nastrojenih prema seljaštvu, odnosno raji, kao što su aga, spahija, ali i pop, kaluđer, itd. Šaljive priče, dakle, mogu posredno da tretiraju socijalne probleme, da budu korišćene kao agitaciono sredstvo u borbama između društvenih grupa, i zasnovane su više na socijalnim nego na nacionalnim suprotnostima. Ovo najpre važi za šaljivu priču u čijoj je osnovi satira. Tematski su raznovrsne, mogu tretirati najrazličitije socijalne momente i imati funkciju društvene kritike i samokritike.
Ostali naslovi koji sadrže ključne reči: Srpske narodne pripovetke , Srpska narodna književnost
Ostali naslovi iz oblasti: Narodna književnost , , Pripovetke
Izdavač: Draganić; 2006; Tvrd povez; ćirilica; 20 cm; 268 str.; 86-441-0696-1;
