Mihal Harpanj (Kisač, 1944), redovni profesor univerziteta u penziji, doctor honoris causa Univerziteta Matej Bel u Banskoj Bistrici, Slovačka. Polje njegovog naučnog interesovanja jesu slovačka književnost, slovačka književnost u Vojvodini, južnoslovensko-slovačkekulturne i književne veze i teorija književnosti. Objavio knjige studija, eseja i kritika Između dve vatre (1972), Priestory imaginácie (1974), Kritické komentáre (1978), Poézia a poetika Michala Babinku (1980), Pesme Mihala Babinke: interpretacija (1985), Teória literatúry (1986, 1994, 2004, 2009), Premeny rozprávania (1990), O Pal’ovi Bohušovi (1999), Zápas o identitu (2000), Literárne paradigmy (2004), Sliterárnou vedou a kritikou (2005), Predslovy a doslovy (2009), Scripta manent (2014). Preveo knjige Mihala Babinke: I bi zemlja (1970) i Zavičaj magle (1985, sa Gojkom Janjuševićem); Vićazoslava Hronjeca: So, ali pesak (1972); Janka Šemana: Ne nosi svaki vojnik pušku (1975); Pavela Vilikovskog: Konj na spratu, slepac u gradu (1997), Surovi mašinovođa (2000) i Poslednji konj Pompeja (2002, 2014); Františeka Mikoa: Delo, komunikacija, kultura: prolegomena za semiotiku bića (1998); Ivana Hudeca: Predanja i mitovi starih Slovena (1998); Jana Jankovića: Srpska drama u Slovačkoj (2005); Miroslava Mojžite: Očekujući lastavice (2014) i Dušana Mitane: Noćne vesti (2014) i Moje rodno groblje (2015).
