Sta se moze nauciti iz ruske kulture i sta to ona ima da ponudi nama i vremenu u kojem zivimo? Na srecu, ruske kulturne studije imaju bogatu istoriju - u koju spadaju djela Nikolaja Berdjaje-va, Pavela Miljukova, Georgija Vernadskog, Nikolaja Rjasanov-skog, Vladimira Vejdla, Georgija Florovskog, Dmitrija Cizevskog, Dzejmsa Bilingtona, Mihaila Bahtina i Dmitrija Lihacova (koji ima tekst u ovoj knjizi i povezuje nas sa prethodnom tradicijom), i u novije vrijeme Alena Bezansona, Jurija Lotmana, Kirila Emersona, Katerine Klark, Borisa Grojsa, Mihaila Epstejna, Irine Paperno, Borisa Uspenskog i Dzefrija Hoskinsa - u kojima su materijal i smjernice koji nam pomazu da odgovorimo na takva pitanja.
Upr-kos sirokoj lepezi pristupa, koja se mijenjala vremenom i reagujuci na istorijski i socijalni kontekst, ovi i ostali analiticari kulture najcesce se oslanjaju, djelimicno ili u cjelosti, na odredjene osnovne polazne tacke. Polazne tacke su: jezicko porijeklo kulture, njena geografska lociranost, njena povezanost sa religijom i ideologijom i njen narodni etos na sirokoj osnovi. Esteticki tekstovi, naravno, sadrze i drugacija gledanja na kulturu koja su takodje na raspolaganju kako istoriji lako i kasnijem koriscenju od strane onih koji proucavaju kulturu ali koja imaju materijalno trajanje u svojim sredstvima prenosenja.
Ostali naslovi koji sadrže ključne reči: Rusija , Kulturna istorija , Sociologija kulture
Ostali naslovi iz oblasti: Sociologija
Izdavač: CID; 2007; Tvrd povez; latinica; 24 cm; 370 str.; 978-86-495-0336-6;
