Nemački vizantinolog. Rođen u malom južnobavarskom mestu Schneizlreuth, u blizini Austrije. Nakon studija u Rimu i Minhenu (teologije, filozofije i vizantinologije), godine 1960. postaje redovni profesor ("Ordinarius“) na katedri za vizantinologiju Univerziteta u Minhenu sve do penzionisanja ("Emeritierung“) 1975. godine. Bio je dugogodišnji urednik jednog od najuglednijih vizantinoloških časopisa Byzantinische Zeitschrift i član brojnih nemačkih naučnih institucija i Akademija nauka u Minhenu, Beču, Atini, Londonu i Briselu. Autor je više studija iz oblasti vizantijske istorije, književnosti, teologije, među kojima je najpoznatije monumentalno delo "Kirche und theologische Literatur im byzantinischen Reich“, objavljeno 1959. godine u prestižnoj seriji "Handbuch der Altertumswissenschaft“, izdavačke kuće C.H. Beck, u kojoj je originalno objavljena i "Istorija Vizantije“ G. Ostrogorskog.

Pre "Vizantijskog erotikona“ na srpskom su objavljene dve njegove knjige:
1. Hans-Georg Bek, "Putevi vizantijske književnosti“, prev. Jelena Protić-Krsmanović, Beograd: SKZ, 1967.
(Prevod dela: Hans-Georg Beck, "Überlieferungsgeschichte der byzantinische Literatur“, u: Herbert Hunger (izd.), Die Textüberlieferung der antiken Literatur und der Bibel, 1961. - Reč je o prevodu njegovog obimnijeg članka iz pomenutog zbornika, koji zapravo nikad nije bio objavljen na nemačkom kao zasebna knjiga.)

2. Hans-Georg Bek, "Vizantijski milenijum“, prev. Ranko Kozić, Beograd: Klio, 1998.