Erik Hobsbaum (1917-2012), jedan od najvećih svetskih istoričara druge polovine XX veka, rođen je u Aleksandriji 1917. godine, a obrazovao se u Austriji, Nemačkoj i Engleskoj.
Hobsbaum je bio član Britanske akademije i Američke akademije umetnosti i nauke, strani član Japanske akademije, kao i nosilac počasnih doktorata na univerzitetima nekoliko zemalja.
Do penzionisanja je predavao na Koledžu Birkbek Londonskog univerziteta, a potom na Novoj školi za naučna istraživanja u Njujorku.
Najvažnije knjige: Primitivni pobunjenici: istraživanja starih oblika socijalnih pokreta u XIX i XX veku (1959), Doba revolucije: Evropa od 1789. do 1848. (1962), Radnik: studije iz istorije rada (1964), Banditi (1969), Revolucionari (1973), Doba kapitala: 1848-1875. (1975), Radnici: svet rada (1985), Doba carstva: 1875-1914. (1987), Nacije i nacionalizam posle 1780: program, mit, realnost (1990), Odjek Marseljeze: osvrt na Francusku revoluciju posle dva veka (1990), Doba ekstrema: Istorija kratkog dvadesetog veka (1994), O istoriji (1997), Neobični ljudi: otpor, pobuna i džez (1998), Zanimljiva vremena: jedan život u dvadesetom veku (autobiografija, 2002), Globalizacija, demokratija i terorizam (2007), Kraj kulture (2014).
Dela Erika Hobsbauma prevedena su na sve veće svetske jezike i ostvarila su ogroman uticaj na generacije istoričara u poslednjih pola veka.
U izdanju Arhipelaga objavljene su Hobsbaumove knjige Globalizacija, demokratija i terorizam (2009) i Kraj kulture (2014).