Crno sunce - upotreba i zloupotreba mitova u nacionalsocijalizmu i desničarskoj ezoteriji

26.11.12 Politika

Kukasti krst, mitološki simbol kružnog kretanja i kosmičkog obnavljanja, ukrašava dalaj-lamine odaje, međutim, bio je i najvažniji simbol Hitlerove vladavineNaslovna strana knjige „Crno sunce, upotreba i zloupotreba mitova u nacionalsocijalizmu i desničarskoj ezoteriji”
Jedan je korak od uzvišene vizije do grešne mahnitosti, mudro je jednom primetio neko, ko je životni vek proveo u 20. veku, u kojem su ideologije bile pod najvećim uticajem mitova, a na štetu humanosti.
U novije vreme emisije na kanalu Nacionalne geografije pokazuju da su i u nacističkoj Nemačkoj potrage za „svetim” predmetima, slične avanturama Indijane Džonsa, bile motivisane stvarnim idejama lidera o njihovoj besmrtnosti i snazi.
Upravo je Ridiger Siner, doktor filozofije, pisac, muzičar i reditelj, napisao knjigu „Crno sunce, upotreba i zloupotreba mitova u nacionalsocijalizmu i desničarskoj ezoteriji”, prema kojoj je snimljen istoimeni film, a u kojoj na jednostavan način objašnjava „gotovo nepojmljive pojave iz vremena Drugog svetskog rata i Trećeg rajha”, govoreći o toj mitološkoj pozadini nacionalsocijalizma, i iznoseći zaboravljene činjenice. Ovo delo kod nas je objavila izdavačka kuća „Zlatni zmaj”, u prevodu Nebojše Baraća.
„Mitologija je istovremeno i čarobna i opasna. Bez nje ne bi bilo religije, umetnosti, kao ni modernog bioskopa, a opet, bilo bi prosuto i manje krvi u istoriji čovečanstva. Pod njenom zavodljivom magijom svoja remek-dela stvarali su umetnici kao Homer, Dante, Helderlin, Vagner, Pikaso ili Džojs, i u njeno ime istrebljivani su narodi.
Kukasti krst, mitološki simbol kružnog kretanja i kosmičkog obnavljanja, ukrašava dalaj-lamine odaje, međutim, bio je i najvažniji simbol Hitlerove vladavine: on ga je i doživljavao kao ’sveti germanski simbol’ i pod njegovom senkom pobio milione ljudi”, piše Ridiger Siner.
On je u knjizi „Crno sunce” opisao takozvani mitološki surogat u Trećem rajhu, „miks” koji je pretke stavio u središte „besmrtne narodne duše”, oživeo germanska predanja, mit o Svetom gralu i Parsifalu, Ede, Pesmu o Nibelunzima, kao i slike hrišćanske apokalipse, podražavajući paganske religije „zarad veličanja arijevske gospodarske rase”. Siner naglašava da su Hitler, Himler i Rozenberg verovali u legende o poreklu „arijevaca” na praistorijskim kontinentima dalekog severa, kao u stvarne istorijske činjenice. Međutim, kritički posmatrajući ovakva shvatanja, Siner pokazuje koliko je to zloupotrebljeno germansko-nordijsko predanje do danas „ostalo prekriveno velom srama i krivice”, od koje se neki današnji Nemci brane „štitom potiskivanja i ironije”, mada slična opčinjenost starim bogovima postoji i u današnjim desničarskim krugovima.
Siner objašnjava da je početkom prošlog veka u Nemačkoj i Austriji stvoreno mnoštvo ezoterijskih i neogermanskih grupa, što je bila posledica želje za begom od ubrzane industrijalizacije, bekstvom u tradiciju i nematerijalno.
„Nacionalsocijalistička radnička partija Nemačke nazivala je sebe pokretom i govorila o izbavljenju i buđenju Nemačke, o krvi i tlu, nasleđu predaka, nordijskoj veličini, i budućem hiljadugodišnjem carstvu. Kukasti krst, njihov glavni simbol preuzet od ezoterijskih grupa, tumačili su kao starogermanski ’Sunčev točak’, otelotvorenje ponovnog rođenja ’arijevske svetlosti’ u vremenu vladavine tame. Na proslavi Dana partije stotine ljudi s bakljama u rukama oblikovalo je takav krst, koji se lagano okretao oko središta kako bi prikazao Sunčevo kretanje i rađanje nove zore”, ističe Siner.
Ogromni iracionalni potencijal ove ideologije Siner objašnjava i Hitlerovom vizijom konačne pobede, koja bi bila proslavljena raskošnom predstavom Vagnerovog „Parsifala”, a zatim bi bio osnovan verski centar SS-a pod imenom „Središte sveta”, gde bi na osnovu germanskih mitova bila razvijena nova religija. Kako primećuje Ridiger Siner, devedesetih godina prošlog veka čak su i neki provokativni rok i pop projekti koristili motive iz nacističke mitologije, što je zatim izmešano sa novim pravcima tehno, dark-metala i indastrijala. Ipak, Siner zaključuje da drevni mitovi nemaju ništa sa nacističkim zloupotrebama, mada priznaje da oni sadrže pogodne elemente koji su inspirisali totalitarni režim, a odnose se na to da su čast i osveta vrednije od miroljubivosti, poštovanje vođa i proročišta, iz prirode je na društvo preslikana vladavina jačeg.

M. Vulićević