Andrija Kačić-Miošić je rođen u mestu Brist, kraj Makarske 17. aprila 1704. godine. Po drugom podatku, Andrija je rođen 1690. godine. Bio je monah u franjevačkom manastiru u Zaostrogu.
Andrija se u mladosti učio i duže vreme boravio u srpskom predgrađu Tabanu, u Budimu, u "Franciškanskom" katoličkom manastiru. Manastirska crkva je oduvek nazivana "racka" (srpska). Bili su to kaluđeri Srbi katolici, jer su govorili i pevali duhovne pesme na srpskom jeziku, i sebe zvali "Raci".
Prvo delo napisao je 1737. godine i to je Priručnik skolastičke filozofijske propedeutike. Koristio je pesnički pseudonim starac Milovan.
Godine 1756. napisao je delo u rimovanom desetercu, podražavanjem narodne junačke poezije, pod nazivom „Razgovor ugodni naroda slovinskog“. U njemu je dao pesničku interpretaciju slovenske istorije, koju je shvatao na isti način kao i Mavro Orbin. Osnovu njegove knjige čine pesme i letopisne beleške o pedeset slovenskih kraljeva.
Umro je 14.decembra 1760. godine u Zaostrogu.